gerat, qualia in hortis Alcinoi et Hesperidum fuisse pœtæ fabulantur, quæ ita parcebat, ut nisi corrumpi inciperent, esse n

eralis sodales suos ad pomaria sæpe ducebat dicens. « Accipite ex his quæ uultis omnia præter marcescentia. Illa enim pater

Fabula indicat homine auaro nihil esse miserius, qui aliis custodit quæ ei deus fruenda concessit.

e credebam, quamuis non fuerim illo percussus. » Fabula indicat mala quæ ab amicis inferuntur grauiora uideri, quam quæ no

» Fabula indicat mala quæ ab amicis inferuntur grauiora uideri, quam quæ nobis inferunt inimici.

emius 4 De aranea et irvndine ARanea in hirundinem excandescens, quæ muscas, qui suus est cibus, capiebat, rhætia in f

iam iam perituram intelligens, « Quam iustæ [sic] hæc patior dicebat, quæ minima uolatilia magno labore uix capiens credidi

Abstemius 42 De trabe bovm pigritiam increpante TRabs, quæ curru uehebatur, boues ut lentos increpabat dicen

nus enim leue portatis ». Cui boues « Irrides nos responderunt ignara quæ te pœna maneat. Onus hoc nos cito deponemus, tuum

Tunc quædam Apis « At ego inquit artem meam malo liberi mei discant, quæ eos a famis et frigoris periculo eximere poterit.

rit. » Fabula nos admonet, ut liberos nostros iis artibus erudiamus, quæ eos ab inopia ualeant uendicare.

Abstemius 34 De testvdine et ranis TEstudo conspicata ranas, quæ in eodem stagno pascebantur, adeo leues agilesque

bire discrimina ? » Hæc fabula indicat, ne ægre feramus dona naturæ, quæ maiori nobis commodo sæpe sunt, quam nos intellig

commotus hanc iniuriam minime impunitam abire permisit. Arborem enim, quæ nidum sustinebat, radicitus effodit quæ leui impu

abire permisit. Arborem enim, quæ nidum sustinebat, radicitus effodit quæ leui impulsu uentorum procidens pullo[s] Aquilæ a

nc qui cæteros et ætate, et rerum usu anteibat, « Reperi inquit uiam, quæ nos a tantis periculis incolumes conseruabit, si

ouinciam subterfugerent irrita sententia fuit. Fabula indicat multos quæ facienda sunt laudare, sed qui ea facere uelint,

audebat, uerita uulgi irrisiones, qui maledictis eas solet incessere, quæ ad secundas transeunt nuptias. Sed commater eius

scet. » Hæc fabula indicat nullam rem esse tanta dignam admiratione, quæ diuturnitate temporis non desinat esse miraculum.

 Nil mirum, quom tu opibus coaceruandis, ego uero doctrinæ comparandæ quæ longe diuitiis præstat, incubuerim. » Hinc inter

indicat fortunæ bona, quoniam huc et illuc transeunt, ab animi bonis quæ propria et perpetua sunt longe superari.

mendico homini centum aureos obtulerat, si ad fortunam suam accedens, quæ in remotis orbis partibus morabatur, eam nomine s

s eam rogans precibus, ne in diuitem plures uellet conferre diuitias, quæ illi molestæ et graues admodum erant, sed in se p

, quotidie quodammodo aliqua eius laborum monumenta existere uidemus, quæ undique perfecta uerborum concinnitate perspicaci

s et Robertus Vrsus Ariminenses iuris consulti clarissimi, nec minus, quæ humanitatis uocant, studiis eruditi. Hi enim alii

us operam ut seria potius quam iocos saperent, unde ridiculas multas, quæ inter componendum sese mihi offerebant consulto p

um animos quadam iocunditate penetrant, et quibusdam similitudinibus, quæ maxime ad commouendos animos ualent, quid uitandu

inferre molestiam. Si autem has abegeris, aliæ familiae superuenient, quæ quicquid mihi superest sanguinis exhaurient.’’ It

ministrare decreuerunt. Sed quom ipsi quoque alimenta illi denegando, quæ per omnia membra deferuntur, deficerent, cum eo i

a et rota cvrrvs stridente AVriga interrogabat currum, quare rota, quæ erat deterior strideret, quum cæteræ idem non fac

at, quem musculus edebat. Ex consilio ergo amici felem illuc clausit, quæ occiso mure totum caseum comedit. Fabula indicat

filio hortvlani pvncto ab vrtica FIlius Olitoris punctus ab Vrtica quæ paternis in hortis creuerat, conquestus est patri

nguæ uolubilitate. Cui Aquila « Hoc facerem respondit, ni uererer, ne quæ intra regiam fiunt tua loquacitate cuncta efferre

icebat quidam e prouincialibus « Hic noster prætor mulieres imitatur, quæ fœtus concipientes mira uoluptate afficiuntur, qu

bitam iuxta se natam breui tantum creuisse, ut se esset longe altior, quæ annos quam plurimos in eodem fuerat loco. Sed quo

esse suspicata est. Quare concite fugiebat. Quod nonnullæ aliæ aues, quæ prope aderant, intuitæ, picam irridebant quod pro

s hortabatur uerbis ut derelicta uitiorum uia uirtutibus inuigilaret, quæ ei laudem et decus erant parituræ. Cui filius « F

mentem vxoris VIr quidam callidus experiri cupiens animum uxoris, quæ sæpenumero dicere solebat, adeo uiri amorem sibi

reuerat, quærebat uadum. Et cum primum eam fluminis partem tentasset, quæ quietior placidiorque uidebatur, reperit eam alti

acitis ? » Cui respondens quædam anus « Pessima animalium inquit, nos quæ nostra sunt, comedimus, tu uero aliena furaris. »

ibus et dulci sono priuatus euanuit. Hæc fabula eos notat, qui bona, quæ agunt sibi arrogant, non deo attribuunt a quo lar

prosvnt verbera (MVlier quædam interrogabat nucem secus uiam natam quæ a prætereunte populo saxis impetebatur, quare ess

posset QVum Iuppiter ab exordio mundi singulis animalibus munera, quæ petiissent, elargiretur, Cochlea ab eo petiit, ut

iis mancipabunt. » Hæc indicat fabula (stultum esse in iis laborare, quæ aliis gaudium, nobis autem sint allatura tormentu

quom illa euadere non posset, conuersa dicebat. « Ne me deuora hydre, quæ nulli umquam nocui. » Cui hydrus, « Clamor tuus i

ægre ferebat uires inermes sibi a natura datas quoniam armis carebat quæ uiribus potiora putabat. Rogauit ergo Iouem, ut s

o MVs in cista natus omnem fere ibi duxerat ætatem nucibus pastus, quæ in ea seruari solebant. Dum autem circa oras cist

e adolescente in fvnere matris canente VIr quidam defunctam uxorem quæ ad sepulchrum efferebatur lachrymis et fletibus p

stultum et miserum esse tantam coaceruandis opibus operam impendere, quæ uelimus nolimus breui sunt relinquendæ.

perdendam uenientem Vulpes conspicata. « Infelix inquit et stulta ego quæ credidi Gallum mihi fidum fore cuius tot uxores o

Maximum inquit nunc mortis meæ solatium ad manes feram uidens Vulpem, quæ me irridebat, mecum pereuntem. » Fabula indicat

ltures duo cadauer depascentes duo ingentia carnis frusta absciderant quæ unguibus per æra ferre decreuerant quom subito ca

eiecisse. Ob hoc dominus seruum compellebat omnia humeris suis ferre, quæ ante Asinus portabat. Quod seruus nequam animadue

edem intro ferre tentaret. Cui capra. « Quid inquit me esse prohibes, quæ tibi nulli sunt usui ? » « Nulla respondit canis

eam irridebat, quod exiguas procreasset baccas, quum ipsa ingentia et quæ uix sui rami ferrent, mala produxisset. Sed uehem

rant. Ædificaturus domum loci dominus iubet omnes excidi, præter eam, quæ breuitate et deformitate sua ædificium indecorum

iuit. Hæc indicat fabula (matrimonia et cætera consortia improbanda, quæ ab imparibus contrahuntur.)

amore cuncta complebat. Inter lamentandum autem cernit urnulam æneam, quæ multos iam annos in pariete obstrusa latuerat, in

ci cuiusdam domum ingressa, reperit in nido Gallinam ouis incubantem, quæ eam rogabat dicens. « Ne me obsecro in præsentia

iam tempus esset quiescendi, attrahens rætia unam tantum fringuillam, quæ infelix in area remanserat, cœpit [sic]. Hæc fab

» Hæc fabula nos monet, ne iniquo feramus animo præceptorum uerbera, quæ multorum bonorum causa esse consueuere. e. Le

rioris desyderium facile mitigabit. » At mulier doloris impatiens, ut quæ maritum ardenti amore prosequebatur, non modo uer

MVres complures in cauo parietis commorantes contemplabantur Felem, quæ in tabulato capite demisso, et tristi uultu recum

Hæc fabula nos admonet, ut rebus nostris contenti ea non appetamus, quæ nostris uiribus sunt longe maiora.

a ima descendent. » Fabula monet diuitias turpiter non congregandas, quæ amatoribus suis hic infamiam, post mortem autem s

. Reuertens autem ieiunus tanta est oppressus fame ut nisi pyra illa, quæ urina consperserat, comesset, quum aliud non inue

defuncta uxore, quam ualde dilexerat, duxit alteram et ipsam uiduam, quæ assidue ei prioris mariti uirtutes, fortiaque fac

bstemius 99 De sene mortem differre volente SEnex quidam mortem, quæ eum e uita ereptura aduenerat, rogabat ut paululu

t enim pastor ouium) nocte prima uxorem non attigit, nihiloque magis, quæ eam consecuta est. Virgo libidine incensa quum se

rat) quod se Cani demonstrasset. Cui Vulpes. « Quid me accusas Lepus, quæ te tantopere laudaui ? Quid diceres, si te uitupe

prædia admodum feracia, et omni fructiferarum arborum genere referta, quæ priori domino amplissimos fructus reddebant, quam

fectus est, ubi quum ab imperatore suo male pugnatum esset, non solum quæ habebat perdidit, sed etiam pluribus uulneribus a

libatu uelle permanere. Inter lamentandum autem cernens quod mulieres quæ ad curandum funus conuenerant, ueste nimium sumpt

Est enim uir prudens, et ad res gerendas natus et genitalibus caret, quæ tibi cordi non sunt. » Cui uidua « Abi hinc inqui

concederetur. Hæc fabula indicat nulla esse præsentis uitæ tempora, quæ non perpetuis sint subiecta laboribus.

urbem uulgatum est hunc hominem ad.XL. oua peperisse. Fabula indicat quæ taceri uolumus nulli mulieri esse dicenda.

tua Lector habet. Omnia cognouit perpendit singula, non est Vel quota quæ carpi littera iure queat. Mecum igitur superos, l

s, Aut qui diuitiis soli incubuere repertis Nec partem posuere suis, quæ maxima turba est. Merito igitur te potissimum el

us, mente sanus libera Græcas iocosus fecit ex re fabulas Adfabulatus quæ docerent Socratem : Græcis trimetris vinxit illas

pria Nicolaï Rigaltii manu exaratæ, dum Phædri editionem meditabatur, quæ prodiit Parisiis 1599 in-12, deinde secundis curi

. Il commence ainsi : « “Primo namque de his ad ortum sermo prorumpit quæ leviore discretu ab umano (sic) genere distant, d

re discretu ab umano (sic) genere distant, daturus operam de singulis quæ terra fovet mortalium nutrix aut quondam fovisse

, dans un premier épilogue qui commence par ce vers : Supersunt mihi quæ scribam, sed parco sciens, il lui déclare, que,

ta ad Particulonem, qui commence par ce vers : Adhuc supersunt multa quæ possim loqui. À partir de cet épilogue les deux

par ce vers de la fable Cervus ad fontem : Utilia mihi quam fuerint quæ despexeram, et la deuxième page par cet autre de

ehensione digni putaremur… Da igitur operam, ut intelligant legentes, quæ adolescentibus nobis et nulla adhuc dignitate præ

uæ adolescentibus nobis et nulla adhuc dignitate præditis exciderint, quæ hac ætate scripta sint. » Malheureusement, quoiq

eretrix ridet validius, Incumbens lecto, sequitur lectus, omnia Et quæ tangebat, magno flentem incommodo. Novitate ver

fabularum cur sit inventum genus Brevi docebo. Servitus obnoxia, Quia quæ volebat non audebat dicere, Affectus proprios in

chartis tradit ille victuris Legenda temporum acta Claudianorum ? An quæ Neroni falsus adstruit scriptor ? An æmulatur im

sa trentième consolation à Polybe le passage suivant : « Agedum illa, quæ multo ingenii tui labore celebrata sunt, in manus

i labore celebrata sunt, in manus sume utriuslibet auctoris carmina : quæ tu ita resolvisti, ut quamvis structura illorum r

és par Quintilien dans les termes suivants : « Igitur Æsopi fabellas, quæ fabulis nutricularum proxime succedunt, narrare s

nant le texte de Phèdre, un Index præcipuorum Vocabulorum et Phrasium quæ in his Phædri fabulis continentur, cum Italica eo

arii 1812 rite capta civibus indicit Academia Jenensis. Insunt Phædri quæ feruntur fabulæ xxxii in Italia nuper repertæ nun

oc exemplum prodidit ; Tumens inani Gragulus superbia Pennas Pavoni quæ deciderant sustulit, Seque exornavit : deinde con

ici ce qu’on y lit : Tumens inani Graculus superbia pennas Pavonum, quæ deciderant, sustulit, seque exinde ornavit ; cont

5 où commencent les fables ésopiques, avait écrit cette note : Harum quæ sequuntur fabularum quædam sunt e Phædro verbatim

bibliothèque de l’Université. Epistola magistri Jacobi Achoriensis, quæ post captam Damietam Christianis acciderunt, et d

oc exemplum prodidit. Tumens inani Gragulus superbia, Pennas Pavoni quæ deciderant sustulit, Seque exornavit. Deinde cont

oc exemplum prodidit. Tumens inani Gragulus superbia, Pennas Pavoni quæ deciderant, sustulit, Seque exornavit : deinde co

s longius ostendit agno. Non illam quero. Ph.   . . . . . . . quæ me nutrit admoto ubere, Fraudatque natos lacte, n

phèdre i, 8 et romulus i, 8. Ph.   Ingrata es, inquit, ore quæ nostro caput Incolume abstuleris, et mercedem pos

me abstuleris, et mercedem postulas. R. Ingrata est illa gruis quæ caput incolume extulit..... et mercedem sibi post

uctore anonymo. F. 1 à 22 a. Ecloga sacra CCCLI versuum hexametrorum, quæ S. Johannis inscribitur, in qua Pseustis et Aleth

t Æsopus. In principio hujus sunt multæ fabulæ et apologi vel materia quæ continet utilitates in simplicibus dictis fabular

atus. Forma tractatus est congregatio vel multiplicatio vel documenta quæ in hoc libro continentur. Forma tractandi est mod

criptio. Causa finalis sive utilitas est ut perlecto libro sciamus ea quæ dicta sunt in libro. Titulus talis est : Incipit

rit alienum, dum plus cupit, suum perdit. Non sua qui cupiunt, merito quæ sunt sua perdunt. On le voit, la moralité dans l

eripere voluit. At decepta aviditas : quam ferebat, dimisit offam, et quæ valebat sua non potuit vel extremo tangere dente.

set et sonora, non video quomodo aliqua possit tibi similis inveniri, quæ scilicet tanto sit ornata decore. Par ces rappro

timorem habebunt. — Cui respondit Leo : Non miror quod terres bestias quæ te non noverunt. Quæ si te nossent sicut ego, non

Turbida cui tremulis pandit Luscinia rostris Talia ter ternæ dictant quæ carmina Musæ. Rationnellement la phrase contenue

nstruite : Cui turbida tremulis pandit Luscinia rostris talia carmina quæ ter ternæ Musæ dictant. Quand ce n’est pas la con

ΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ. Diodori Siculi Bibliothecæ historicæ quæ supersunt, ex nova recensione Ludovici Dindorfii.

ome II, p. 441 et suivantes. 82. Querolus, antiqua comœdia inedita, quæ in vetusto manuscripto Plauti Aulularia inscribit

is nostri debito desimus, a te petimus, cum præsertim certi simus ea, quæ recta ratio propriaque benignitas tua a te sponte

ortasse posset existimari. Da igitur operam, ut intelligant legentes, quæ adolescentibus nobis et nulla adhuc dignitate præ

uæ adolescentibus nobis et nulla adhuc dignitate præditis exciderint, quæ hac ætate scripta sint. » (Voyez p. 7 de l’éditio

ille Thracem, ut Lipsio videbatur, ingeniis Romanis annumerare ? vel, quæ Bælii est conjectura, Phædri libelli adhuc versab

compendia haud ita multa, et interpunctionis signa plane eadem sunt, quæ in codice Pithœano Bergerus observavit, litteraru

neis ornatis, sæculo fere XV. additum. Eiusdem ætatis inscriptio est, quæ in primi folii fronte conspicitur : “Liber, etc.”

nos alicubi unam aut alteram deprehendisse. De ipso vero ita judico : quæ dixit, a me nullo modo melius dici posse. Quare c