errogauit an sibi arcum uellet uendere. Cui ille. « Ecquid inquit est tibi opus emere ? Si enim ad meam perueneris ætatem, a

opus emere ? Si enim ad meam perueneris ætatem, absque pecunia arcum tibi natura concedet. » Hæc fabula indicat minime irr

rtusorum fascem super humeros habens apparuit dicens. « Amice amplius tibi auxilio esse non possum. Tot enim loca pro te lib

ihi superest pecunia, qua alios ualeam comparare. Quare pereundum est tibi . » Hæc admonet fabula ne existimemus nostra semp

ente, quod non duo, ut iussus erat, attulisset « Seruo inquit alterum tibi , ut quum decrepitus in xenodochio deges illud tib

ruo inquit alterum tibi, ut quum decrepitus in xenodochio deges illud tibi mittam. » Fabula indicat, qua mente in parentes

i partem caponis, quem in cœnam utriusque coxerat, dedit dicens. « Do tibi hoc pro anima prioris uiri. » Quod audiens maritu

s accersito pauperi reliquum caponis dedit dicens. « Et ego quoque do tibi hoc pro anima uxoris meæ defunctæ. » Sic illi, du

uram pollicetur. Paucis post diebus uiduam conueniens « Reperi inquit tibi uirum ex animi tui sententia. Est enim uir pruden

enim uir prudens, et ad res gerendas natus et genitalibus caret, quæ tibi cordi non sunt. » Cui uidua « Abi hinc inquit in

uit quo properas ? In pugna enim fortasse morieris. » Cui equus. « At tibi inter lutum sordesque impinguato, quamuis nihil d

n est nunc ait Vulpes istud narrandi tempus. Quum me hinc subduxeris, tibi ordine cuncta narrabo. » Fabula indicat quom per

sermone fatigans, distulit hostiles calliditate minas” Non quia magna tibi tribuerunt membra parentes, uiribus effectum cons

irans dicebat priori. « Cur me dominus quam te impensius curat ? quum tibi neque pulchritudine, neque robore, neque uelocita

m ulterius damnum se illi illaturam. Cui rusticus « Ignoscerem inquit tibi perlibenter et te incolumem dimitterem, nisi te s

cupiens procedere gressu, talibus alloquiis praemonuisse datur  : Ne tibi transuerso placeant haec deuia, nate, Rursus in o

intro ferre tentaret. Cui capra. « Quid inquit me esse prohibes, quæ tibi nulli sunt usui ? » « Nulla respondit canis ratio

interrogabat. Cui ille ut erat ad iocos promptus. « Miseresco inquit tibi cæterisque, qui ad huiusmodi honores perueniunt.

tulis media cum sede locamur, in me suspensos explicat aura sinus. At tibi deformem quod dant spineta figuram, despectum cun

tradere diuis, siue decus busti, seu uelis esse deum. Subdita namque tibi est magni reuerentia fati, atque eadem retines fu

ad metum cæterorum ex alta turre pendere. Cui cuculus. « Quam melius tibi inquit amice fuisset, uermes uenari quam alienas

me feceris, inquit, non timor ex animo decutiendus erit. Nam me siue tibi , seu te mihi conferat unda, Semper ero ambobus su

ur pater dicens. « Ne te afflictes tantopere, filia. Alium enim uirum tibi inueni isto longe formosiorem, qui prioris desyde

iussit aquis. Tolle minas tenerumque tuis sine crescere mensis ; haec tibi me rursum litoris ora dabit. Protinus, immensi de

ussit abesse minas. Ille tamen solito contorquens tela lacerto : Nunc tibi qualis eram nuntius iste refert. Et simul emissum

erosque sensus in dies deficere, corpus ingrauescere sentiebas, nonne tibi me propinquam esse dicebam ; et te admonitum nega

acris innexum respicit aris admotum cultro comminus ire popae. « Hanc tibi tristis, ait, dedit indulgentia mortem expertem n

posse cognosceret. « Quid me inquit o canis perdere cupis, cuius caro tibi usui esse non potest ? Cape potius leporem illum

nem introire iubet. Tunc Rusticus ad hædum conuersus « Gratias inquit tibi ago hædule mi, qui tam faciles mihi has effecisti

eruas. Multa dedi quondam, quia multi multa petebant. Vni seruit ager tibi nunc. Cur tanta requiris ? » Fabula indicat libe

o substantia parta labore est, Frigoribus mediis otia longa traho. At tibi saltandi nunc ultima temora restant, Cantibus est

retur desierunt admirari. « Itidem inquit ad uiduam commater, eueniet tibi . Si enim uirum acceperis per aliquot dies eris fa

ihi inquit consuluisti, ut aduersus famem herbas pascerem. Ego quoque tibi consulo, ut aduersus lupum te ferratis calcibus t

nt, liberior iusto, qui fuit ante fugax : Dic, sodes, quidnam trepido tibi rettulit ursa ? Nam secreta diu multaque uerba de

is beneficiis perspicerem beniuolentiam non aliquid mearum uigiliarum tibi deuouere, ingratissimi hominis esse uidebatur. Ru

dubitationem meam amouit humanitas et prudentia tua, qua non tam res tibi dono datas, quam offerentium uoluntatem soles ins

ita placido et serena fronte suscepit, ut sperare merito possem, hoc tibi qualecunque fore non ingratum. Non mediocriter et

m animumque si penitus posses inspicere, in hac tenui re magnum munus tibi iudicares oblatum. Nequis autem inutilem et inane

« Veni huc euersor domi, soli uertiator, fugitiue porcelle, et hodie tibi dirimo uitam. » Corococta porcellus dixit. « Si q

cès dont il parle, il en a eu personnellement connaissance : Narrabo tibi memoria quod factum est mea. Est-il supposable q

t de l’épître suivante : « p. pithoevs francisco fratri.   « Reddo tibi , frater, pro novellis constitutionibus Imperatori

m vidisse significat. Cuicui vero ille alapas et libertatem debuerit, tibi certe, frater, jam vitam debet, quam temporum inj

jets sont empruntés à la Bible.) 3º Poëmes chrestiens et moraux. Quod tibi fieri non vis alteri ne feceris. (Cet opuscule es

iotheca doctissimi viri Jac. Sirmondi cura deprompsit, recognitos, ut tibi , Præses amplissime, offerrem, tuoque nomini devov

hædri libellos nuper a me dum aliud ago Notis aliquot illustratos, ut tibi , Præses amplissime, offerrem, tuoque nomini darem

, vers 5, dit-il, il a édité : Quam partem quam vis parvam impartiar tibi . comme s’il avait suppléé lui-même le mot parvam

tude lui être imputé, tandis qu’en réalité le manuscrit porte : Quam tibi impartiar parvam quamvis pa… « Fable iii, vers 6

utile, les divers éléments : Quos collegi, ut essent, Pyrrhe, utiles tibi , il ne l’entreprit à l’origine qu’à titre de pas

it, atque diu Pagina testis erit lacrimis interlita multis       Haec tibi qui mesta haec carmina legis, Et si dissimilis co

pi sunt et Avieni et Phædri : Quos collegi, ut essent, Pyrrhe, utiles tibi , Tuaque causa legeret posteritas, Quas edidissent

las quoque et Æsopeos logos, intentatum romanis ingeniis орus, solita tibi venustate connectas. » Pierre Pithou était trop

é par Jannelli restitué ainsi : Quam parvam quamvis partem impertiar tibi . Qu’on transpose les mots parvam et partem, et q

si non erubesceres ut et tuas uestes amasses et quod natura dedit hoc tibi sufficeret ? Nec ab aliis passus es iniuriam, nec

c ab aliis passus es iniuriam, nec a nobis pulsus es uel fuisses. Hoc tibi bonum fuit, si ad quos habebas uiueres. On le vo

dans le Romulus encore inédit de la bibliothèque de Wissembourg : Hæc tibi Æsopus narrat qui me non intelligis. Les fables n

basti mihi aquam bibenti. Agnus patiens dixit : Quomodo aquam turbavi tibi  ? Agnus et Lupus sitientes ad rivum e diverso v

basti mihi aquam bibenti. Agnus patiens dixit : Quomodo aquam turbavi tibi  ?   L’identité attestée par ces exemples mont

abularum Æsopi gentilis. Le prologue commence par ces mots : Memoriam tibi tradam. Ce manuscrit me paraît plus voisin de la

modification notable, la dédicace à Tibérinus, que les mots Memoriam tibi tradam formaient, comme dans les autres manuscrit

Ego te inveni in hoc loco jacentem. Potius mihi escam quero, nec ego tibi prosum, nec tu mihi. Hec illis Esopus narrat qui

, Thiberine fili, et pleno animo aduertis, inuenies apposita loca que tibi moueant risum et acuant satis ingenium. Cette d

hunc sectum tres augustaque lector       Impressa littera dedit ecce tibi . Hystoriae seriem cuius vis complicat in se      

imo prosaice transtulit, dicens : O Tiberi, [pro] te scribens scribam tibi calumpnias maiorum et reproborum verbo blando, ut

n lit :       Ysopus est herba, sed ysopus dat bona verba.       Sit tibi , Christe, laus, quoniam liber explicit iste.     

annoncée par ce vers faux qui était usuel au temps du copiste : Laus tibi sit, Christe, quando liber explicit iste, et par

s       Nunc docta : metuo non piper : uncta garum Me lege : nec ludo tibi sit mea fabula lector :       Utiliter salibus se

mots : Explicit Esopus , et au-dessous cet hexamètre léonin : Laus tibi sit, Christe, quoniam liber explicit iste. Dans

ecum morari… Fol. 33 vº. Laus Sapientie. Sapientie servias oportet ut tibi contingat vera libertas… Fol. 39 vº. Collecta ex

e par quelque moine, avec une encre plus pâle : Oh ! tu qui comedis, tibi conssulo (sic), si mihi credis,       Ut retrahas

ibusque primicerii, milites tum principes, tum milites Quid tibi de me videatur et de mihi astantibus ? Quid tib

m milites Quid tibi de me videatur et de mihi astantibus ? Quid tibi de me videtur et de his astantibus ? et hii o

me videtur et de his astantibus ? et hii omnes simii similes sunt tibi et isti omnes simii sunt similes tibi lacer

hii omnes simii similes sunt tibi et isti omnes simii sunt similes tibi lacerari. laniari. falsitas commendari

arum vigor est ? Si vocem haberes latiorem, nulla avium prior adesset tibi . Wissembourg. O Corve, quis similis tibi, et pen

, nulla avium prior adesset tibi. Wissembourg. O Corve, quis similis tibi , et pennarum tuarum quam magnus est nitor et quan

milis tibi, et pennarum tuarum quam magnus est nitor et quantum decor tibi inter omnes videtur ! Tu si vocem haberes claram,

cor tibi inter omnes videtur ! Tu si vocem haberes claram, nulla avis tibi prior fuisset. Romulus primitif. O Corve, quis s

lla avis tibi prior fuisset. Romulus primitif. O Corve, quis similis tibi  ? Et pennarum tuarum quam magnus est nitor ! Qual

Dérivé complet du Romulus anglo-latin. In tota vita mea non vidi avem tibi similem in decore, quia pennæ tuæ plus nitent qua

ergo vox tua dulcis esset et sonora, non video quomodo aliqua possit tibi similis inveniri, quæ scilicet tanto sit ornata d

ions : Romulus primitif. Ascendamus in cacumina montis, et ostendam tibi quia et me multi timent. — Cui Leo contra sic dix

esses. Romulus de Nilant. Ascendamus in cacumina montis, et ostendam tibi quia multæ Bestiæ me timent. — Cui Leo e contrari

vox tua. Dérivé complet. Veni mecum in proximum montem, et ostendam tibi quod etiam de me timorem habebunt. — Cui respondi

faits à la fable xxxvii de Walther : Unde dicit Musca :       Dat tibi terra domum, nobilis aula mihi. Deliciæ sunt gran

 Reginæ teneris oscula figo genis. Et respondet Apis :       Sunt tibi multa parum, sunt mihi pauca satis.       Plus mi

ulta parum, sunt mihi pauca satis.       Plus mihi grana placent quam tibi regis opes.       Cum nulli noceam, cuilibet ipsa

ans le Romulus de Nilant : Cui Rana, callide respondens, ait : Libens tibi auxilium feram, si prius grossum et longum huc fi

træ reginæ Sueciæ res adeo rationibus religionis catholicæ conjunctas tibi commendemus, tamen id quoque, ne muneris nostri d